مقایسه راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب برآمادگی جسمانی زنان سالمند

هدف ازاین پژوهش،مقایسهاثرتمرینات راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب برآمادگی جسمانی زنان سالمند بود. به این منظور 26 زن سالمند (60-75 سال) به دو گروه تمرین راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب تقسیم شدند. برنامه ی تمرین شامل راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب طی هشت هفته تمرین و با شدت 50-70 درصد ضربان قلب ذخیره برای گروه راه رفتن به جلو و شدت 50-60 درصد ضربان قلب ذخیره برای گروه راه رفتن به عقب انجام شد. قبل و بعد از تمرینات آزمون های قدرت عضلانی،استقامت عضلانی،تعادل ایستا،تعادل پویا،انعطاف پذیری،چابکی وعملکرد استقامتی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و وابسته و نرم افزار19 spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاکی از افزایش معنی دار تعادل ایستا با چشم های باز و عملکرد استقامتی(05/0 p) در گروه راه رفتن به عقب در مقایسه با گروه تمرین راه رفتن به جلو بود. همچنین در قدرتعضلانی،استقامتعضلانی،تعادلایستا با چشم های بسته،تعادلپویا،انعطاف پذیری وچابکی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 p). می توان گفت تمرین راه رفتن به عقب اثری مشابه تمرین راه رفتن به جلو بر قدرت عضلانی،استقامت عضلانی،تعادل ایستا با چشم های بسته،تعادل پویا،انعطاف پذیری و چابکی در زنان سالمند دارد و حتی راه رفتن به عقب باعث افزایش معنی دار تعادل ایستا با چشم های باز و عملکرد استقامتی در مقایسه با راه رفتن به جلو شد. بنابراین می توان این تمرینات را به طور موفقیت آمیزی به تمرینات راه رفتن به جلو در زنان سالمند اضافه کرد.